Morele dilemma’s

In de brief die naar de politieorganisatie is verzonden (plus vele andere organisaties, zie: https://www.bluetruth.nl/actueel/aan-een-ieder-die-het-aangaat/) staan dilemma’s waar de politiemedewerkers mee kampen.

Hieronder staan hun verhalen. De verhalen staan ook in onze brief: https://www.bluetruth.nl/wp-content/uploads/2022/01/Brief_aan_de_politieorganisatie_en_aan_allen_die_het_aangaat.pdf.

Opmerkingen en verhalen van de politiemedewerkers van BlueTruth:

  1. Naast diender ben ik ook partner, vader en hoofdkostwinner. Ik en mijn gezin zien geen heil
    in de experimentele vaccins en de excessieve maatregelen. Laat ik mij uiteindelijk niet
    injecteren, dan zou dit na 30 jaar trouwe dienst kunnen betekenen dat ik mijn baan
    kwijtraak. Of ik daarna nog ander werk kan of mag gaan doen is maar de vraag. Mogelijk raak
    ik dan alles kwijt waar ik al die jaren voor geknokt heb. Gaan we echt zo gemakkelijk over
    grondrechten heenstappen? Ik ben er erg bang voor.
  2. Elke ochtend sta ik op met het gevoel en de gedachte: is deze nachtmerrie al voorbij? Ik voel
    me benauwd en in een hoek gedrukt door maatregelen van de overheid. Ze maken inbreuk
    op mijn gevoel van vrijheid. Deelname aan de publieke samenleving word je als
    ongevaccineerde bijna onmogelijk gemaakt. Het voelt als uitgesloten worden van de groep,
    niet meer meetellen in de samenleving. Het roept bij mij een gevoel op van ‘dan regel ik het
    zelf wel, ik heb ‘jullie’ niet nodig’.
    Ook op de werkvloer is het voelbaar: de spanningen, de angst, de vooroordelen. Ik voel me
    soms een crimineel omdat ik niet doe wat de meerderheid doet. In de rechtspraak wordt
    tegenspraak altijd gewaardeerd, maar in onze organisatie en samenleving omtrent dit
    onderwerp niet. Ik wil niemand overtuigen, maar ik doe mijn onderzoek en wat er geschetst
    wordt is aantoonbaar een leugen. Waarom word ik niet gehoord? Waarom word ik al snel in
    een complot hoek gezet? De voorspellen van de QR-code om toegang te krijgen voor horeca,
    sport, evenementen en werk was allemaal eerst een ‘complottheorie’. En zie nu?
    Ik ervaar veel stress. Ik raak moedeloos van de situatie. Hoe ziet mijn toekomst eruit? Mag ik
    nog wel naar mijn werk straks? Of word ik ook daar uitgesloten? Wat voor toekomst gaat
    mijn zoontje tegemoet? Mijn relatie staat onder spanning, kunnen we de druk weerstaan? Ik
    ben al een familielid zo goed als kwijtgeraakt door bijwerkingen van het vaccin. Hoe kunnen
    ze niet zien hoeveel schade het vaccin heeft aangericht? Er is al genoeg wetenschappelijk
    bewijs dat het vaccin bij gezonde mensen meer risico op schade geeft dan het virus.
    Raak ik mijn zelfbeschikkingsrecht kwijt? Mijn lichamelijke integriteit? De toekomst
    beangstigt me, welke kant gaat dit op?
    Ik was altijd zo trots op mijn werk bij de politie, ik voel dat nu steeds minder. Ik zie het
    geweld toenemen… komen mijn collega’s nog wel veilig thuis? Moeten er soms doden
    vallen?
    We doen dit voor de volksgezondheid toch? Waarom gaan we daar niet echt voor dan?
  3. Sinds 2014 ben ik werkzaam binnen de eenheid Rotterdam. Altijd ging ik met plezier naar
    mijn werk. Tot een paar maanden geleden, toen de collega’s op de afdeling waar ik werkte
    zich keer op keer negatief uitlieten over ongevaccineerden. Er was geen respect voor mensen
    die zich niet lieten vaccineren en dus ook niet voor mij. Noodgedwongen ben ik gestopt op
    deze afdeling, omdat het voor mij ondraaglijk werd te blijven. Het invoeren van de 2G zou
    betekenen dat er voor mij geen plek meer is binnen de eenheid. Dat raakt me diep en heeft
    invloed op mijn dagelijks leven. Tegen uitsluiting en discriminatie: het waren nu net díe
    dingen waardoor ik bij de politie ging werken. Niets daarvan lijkt nog over te zijn.
  4. In mijn begintijd bij de politie was een veel voorkomende uitspraak van ‘oudere’ dienders:
    “verbaas je niet, verwonder je slechts.” Een uitspraak die ik op den duur begreep, maar mij
    nooit eigen heb kunnen maken. Verwonderen, daar raak je afgestompt van. Verbazen, doet
    en blijft leven. Het houdt je scherp.
    In deze coronatijd blijf ik me ook verbazen. Verbazen over het feit dat, ondanks alle
    maatregelen die genomen worden door de politiek, de politie (lees: leiding) niet één
    kanttekening hierbij plaatst. Althans, voor mij niet zichtbaar. Ik lees hier niets over op
    Korpsnet. Als je alle feiten op een rij zou zetten (wordt u aangeleverd), dan kun je niets
    anders dan concluderen dat de maatregelen niet meer gaan over de gezondheidszorg, maar
    een andere agenda dienen).
    Bij de politie doen we onderzoek, doen we aan hoor en wederhoor. Wie heeft welke banden
    met wie? Wat is de geldstroom? En klopt het wel wat er door bijvoorbeeld een aangever of
    getuige wordt beweerd? Er zijn zelfs ’tegensprekers’ die ingevlogen worden in een
    onderzoek, om de verkokering van een onderzoeksvisie tegen te gaan.
    In het dagelijks leven zou men dit ook moeten doen. Zeker als je bij de politie werkt. Als
    collega’s op Korpsnet hun visie over de coronamaatregelen ventileren (genuanceerd danwel
    ongenuanceerd) welke afwijkt van de politieke beslissing danwel beslissingen genomen door
    de eenheidsleiding, dan wordt men op het matje geroepen bij de chef. Veelal krijgt men van
    zijn chef of collega’s te horen: “je kunt nu eenmaal niet werken voor een organisatie die het
    overheidsbeleid uitvoert en het daar dus niet mee eens zijn.”
    Precies hiermee slaat men de plank volledig mis. Dit is precies waar het over gaat: juist als je
    voor een organisatie werkt die overheidsbeleid uitvoert, dien je te allen tijde kritisch te
    blijven. Kritisch in de zin van: ‘neemt de politiek wel de juiste beslissingen? Is het wettelijk
    onderbouwd? Doe ik als politie wel de juiste dingen hierin? Blijven toetsen, al je
    werkzaamheden. Niet zomaar klakkeloos elk beleid uitvoeren. Als de overheid fouten maakt,
    kan je niet anders dan NIET het beleid uitvoeren.
    Dit is het morele kompas wat, in mijn ogen, elk mens en vooral elke diender dient te
    bezitten.
    Als de politiek doorgaat met het door hun gevoerde beleid en de politie dit beleid blijft
    handhaven, dan zal ik uiteindelijk ontslagen gaan worden. Het zij zo. Ik blijf staan waarvoor ik
    mijn hele leven en politie carrière al sta: Eerlijkheid, Integriteit en Waarheid.
    Er zijn u stukken aangeleverd waarin duidelijk is gemaakt dat de overheid/politie niet op de
    juiste wijze handelt. Zij dienen een andere agenda. Als u doorgaat met het handhaven van dit
    beleid, dient u deze agenda ook. U kunt niet meer zeggen dat u ‘enkel beleid uitvoert.’
    Daarvoor is in deze tijd geen plaats meer. Het virus corona, daar gaat het eigenlijk helemaal
    niet om. Er is een oorlog gaande, een oorlog tussen Goed en Kwaad. Een oorlog om macht en
    om de mensheid te onderdrukken. U kunt mij een complotdenker vinden, een wappie, ik vind
    het best. Het gaat namelijk niet om u, niet om mij. Het gaat om de mensheid, om onze
    kinderen en het bestaan en leven in vrijheid.
    Voor deze vrijheid (geen onderdrukking, door niemand niet) zal ik altijd blijven strijden.
    Meerdere mensen, het volk, heeft heel goed in de gaten wat er speelt. Mensen worden zich
    er steeds meer van bewust dat zaken niet kloppen, dat de politiek dubbele agenda’s dient.
    Deze ontwaking van de mens is niet meer te stoppen. Niet door onderdrukking vanuit de
    politiek en niet door het handhaven hiervan door de politie.
    Als ik beelden zie van demonstraties, de strijd tussen het volk en de politie, dan breekt mijn
    hart. De politieagenten staan voor een zware taak. Het volk staat voor een zware taak.
    Ondanks dat ik bij de politie werk, gaat mijn sympathie uit naar het volk (weet dat ik het
    gebruik van onnodig geweld, zowel door de politie als door het volk, verafschuw).
    De ontwaking van het volk, hier is geen houden meer aan. De politiek heeft al verloren. De
    politie gaat (als zij al niet heeft verloren) verliezen.
    Heb zorg voor uw personeel. Stuur ze niet een slagveld op waarvan u weet (moet weten) dat
    zij dit gaan verliezen. Er is al te veel leed geleden. De komende tijd komt hier nog meer leed
    overheen.
    Zorg voor uw mensen, zorg voor het volk. Sta aan de goede kant van deze strijd opdat we
    weer een gezonde politie krijgen die WAARHEID, EERLIJKHEID en INTEGRITEIT hoog in het
    vaandel heeft staan.
  5. Het is beklemmend en ziekmakend hoe collega’s, die in het kader van waarheidsvinding
    kritisch de coronafeiten onderzoeken, niet alleen belachelijk worden gemaakt, maar ook
    door de leiding aangesproken worden over hun denkwijze indien zij deze al dan niet openlijk
    uiten via social media. De oude angstcultuur steekt weer de kop op met waarschuwingen als:
    “we houden je in de gaten en het VIK leest ook mee.” Je mag de door de overheid
    voorgeschreven waarheid vooral niet bekritiseren of weerleggen, zelfs niet met feiten die
    afkomstig zijn van gerenommeerde en onafhankelijke wetenschappers.

Deel deze pagina..

1 gedachte over “Morele dilemma’s

Laat een antwoord achter aan Patrick Bömer Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *