Graag wil ik met dit artikel duidelijk maken, dat er de afgelopen jaren veel de verkeerde kant op is geschoven en wat de huidige politiek valt aan te rekenen. Zowel politie als justitie zouden zich hier tegen moeten verzetten. Dit alles leidt tot veel agressie binnen onze samenleving.
In deze wil ik een analyse geven, wat er de afgelopen jaren is gebeurd en wat zo mogelijk gerepareerd moet worden.
Belangrijk is dat er te veel is versnipperd. Vroeger was de politie in alles verantwoordelijk en werd alles vanuit het rijk aangestuurd. De politie heeft taken overgedragen aan gemeentes richting de boa's en handhavers met bepaalde gezag mogelijkheden. Dit schuurt regelmatig. Boa's worden door de burger dikwijls minder serieus gezien, agressie staat dan op de loer. De bereikbaarheid van gemeentes speelt ook een rol. De politie is eenvoudig 24 uur per etmaal bereikbaar. Dit geldt niet voor gemeentes. Zo geeft het problemen bij het zoekraken van belangrijke spullen. Je moet b.v. medicijnen, of kostbaarheden vinden, vroeger kon je dat eenvoudig afgeven op het politiebureau, nu moet je naar het Gemeentehuis. Wanneer het gebeurt vrijdag na 17.00 u. heb je pech. Dan kun je er pas maandag om 9.00 u. terecht.
De uitstraling van de huidige politieagent geeft bepaalde twijfels. Vroeger liep de agent rond in een donkerblauw effen kostuum. Heden ten dage met gele strepen. Regelmatig hoor je om je heen, dat dit agressie oproept.
De macht van het openbaar ministerie lijkt te groot geworden te zijn. Dit bemoeilijkt het werken van de politieagent op straat. Pas na besluiten van de Officier van Justitie wordt echt onderzoek gedaan. Het doen van aangifte wordt hierdoor bemoeilijkt, hoewel art. 162 SV meer als duidelijk is. Rechercheren wordt dikwijls achterwegen gelaten. Menigmaal krijgt de burger na het doen van aangifte als reactie: "Onvoldoende bewijs zonder onderzoek, het heeft niet onze prioriteit." Bezwaren en klaagschriften halen meestal niets uit. Dit alles heeft te maken met tekort aan personeel. Maar is hiermee onze Rechtstaat op orde?
Met de toename van o.a. regeltjes en verhoging boetes op allerlei terreinen is ons land verworden tot een boete cultuur. Dit geeft ook agressie binnen onze samenleving. Alles heeft te maken met verdienmodellen. Bij overtreding moeten boetes worden gegeven. Terwijl dikwijls een waarschuwing zou kunnen volstaan. Een boete verwerken kost tijd. Die tijd kan beter worden gebruikt binnen de echte misdrijven en dan heb ik het niet over het tegengaan van criminele organisaties, maar zaken als burenoverlast en laster. Dergelijke zaken worden veelal ter zijde geschoven. De wijkagent zal de spil binnen de samenleving moeten zijn en een belangrijke mediation functie moeten hebben in de wijk. Teveel wordt het nu overgelaten aan buurtbemiddelaars zonder echt gezag.
Teveel wordt bij een melding verwezen naar het civiele recht zonder onderzoek gedaan te hebben. Dit alles heeft geleid dat het vertrouwen van de burger in politie en justitie ernstig omlaag is gegaan. Dit alles is ontstaan door onverantwoorde systeem wijzigingen.
Tenslotte heeft ook het inkomen van onze politieagent hier mee te maken. Door de loop van de jaren bakkeleit men steeds over een verhoging jaarlijks van een paar procent. Terwijl wij weten, dat agenten op straat ieder dag met gevaar voor eigen leven opereren. Een inkomens verhoging van 25 á 30% zou redelijk zijn. Dat dit niet gebeurt heeft ook te maken met de agressie van agenten, die je b.v. ziet bij demonstraties. Een rustige thuissituatie is essentieel, om de politieagent goed te kunnen laten functioneren.
Met dit artikel wil ik de discussie aanzwengelen, om de verbinding binnen onze samenleving aan te zwengelen. Alleen met verbinding komen wij verder. Momenteel staat onze rechtstaat duidelijk onder druk. Alleen samen kunnen wij dit gaan herstellen.
