Wie kent de beelden niet van een linie met, overwegend oudere, mannen (en een paar vrouwen) die voor de vreedzame demonstranten gingen staan? De ruggen recht, schouder aan schouder in de volledige bereidheid te accepteren wat zou komen. 

Aangezien ik als kind ben opgegroeid tussen de in Duitsland gestationeerde militairen kan ik me daar in vinden. Je taak is hen beschermen die dat zelf niet kunnen. Dat dat toevallig in eigen land en tegen de voormalig werkgever is tekenend. 

Waar ik me nog het meest over verbaas is het schrijnend kleine aantal. Ik had verwacht of gehoopt dat op zijn minst de halve krijgsmacht daar was gaan staan. Dan was het vrij snel bekeken. 

Blijkbaar zitten die ook volgestopt met rotzooi van de staatspropagandadienst. Na alle dingetjes, groot en klein, die militairen de afgelopen decennia geflikt zijn had ik toch meer verwacht. Wel bereidt om ergens in Verweggistan in een zandbak te sneuvelen, zogenaamd voor vrede&veiligheid op bevel van bovenaf. Maar niet bereidt om je eigen landgenoten, kennissen, vrienden en familie te vrijwaren van aangestuurd, excessief geweld door zo'n zelfde figuur van bovenaf. 

Daar vind ik wél iets van en ik niet alleen. Mijn beide opa's zouden zich omdraaien in hun graf. De ene hielt stand bij Kornwederzand en de ander vocht in Rotterdam. Tegen hetzelfde absolute gedachtengoed van figuren van bovenaf. 

Vergis je niet, diezelfde bovenafjes sturen jullie straks zonder met de ogen te knipperen naar het slachtveld dat Oekraïne heet. En geloof mij maar, het wordt een slachtveld voor jullie. Op alle gebieden hebben de Russen beter en meer. Meer materieel, meer militairen, meer wapens en munitie. 

Dus als je straks met een zuigende buikwond in de modder van Oekraïne ligt, denk dan aan het moment dat jij een verschil had kunnen maken. In linie tussen de, voornamelijk oude, mannen die opkwamen voor wat dit land pretendeert te zijn.