Met zes man sterk binnenvallen bij een cabaretier terwijl de familie Halsema geen vrolijk bezoek kreeg. Zwaar bewapend binnenvallen vanwege een tweet aangaande de legitimiteit van een demissionair kabinet dat zich schuldig maakte aan ernstige schendingen van mensen- en grondrechten. Terwijl een minister hele bevolkingsgroepen bedreigd op televisie.
Zomaar wat recente voorbeelden van meten met twee maten. Nu wordt er stelselmatig geroepen dat politiewerk mensenwerk is. En dat mag best geroepen worden. Maar. Wetgeving is niet vrij voor eigen interpretatie. Het staat zwart op wit. De ene groep kan niet straffeloos wetten overtreden terwijl de andere groep daar voor wordt vervolgd. Toch? Nou de realiteit is toch echt anders en de schuld ligt bij het klakkeloos opvolgen van orders.
Blijkbaar is men bij de politie vergeten dat na de tweede wereldoorlog de toekomst van de toenmalige organisatie aan een zijden draadje heeft gehangen. Waarom? Om het klakkeloos uitvoeren van orders tijdens de bezetting. Oftewel landverraad.
Het WEF en de WHO zijn geen democratische, publieke organisaties en hun inmenging in de binnenlandse politiek is aan te merken als landverraad. Het uitvoeren van orders afkomstig uit die hoek is dus landverraad.
Dat er dus een groeiende groep mensen is die wel klaar zijn met vreedzaam verzet en protest is de schuld van de politie. Je kunt niet tot in de oneindigheid mensen met geweld tegemoet treden en verwachten dat ze vreedzaam blijven. Het wachten is op de eerste steen. En dan wil ik niet in jullie schoenen staan. Want of je nou wel of niet meedeed, je droeg hetzelfde uniform. Dat maakt je verantwoordelijk voor wat de politie-organisatie deed en niet deed.