Politieambtenaren dienen zeer integer te zijn over interne kwesties en het politiewerk. Er is echter een grijs gebied waarin gewerkt wordt waardoor de politiesystemen nog wel eens voor andere zaken dan voor het uitoefenen van de politietaak worden geraadpleegd.
Wanneer we spreken over ‘staatsgeheimen’ kun je je afvragen wat er zó geheim is dat er geen transparantie over kan worden gegeven. Immers, de politie is in dienst van de burgerij. Als de kabinetsplannen uit de troonrede traditiegetrouw voor Prinsjesdag al uitlekken en dit oogluikend wordt toegestaan, meet je dan niet met twee maten als medewerkers van de politie en de NCTV worden bestraft zodra zij iets doen met de ‘geheimen van de staat’?
Mogen wij als burger niet enige transparantie verwachten over deze zogenaamde ‘staatsgeheimen’ en wat er dan zo gevoelig is aan die informatie? Als oud-politieman heb ik weinig vertrouwen in het OM en het justitiële apparaat. Tegenwoordig ben je al staatsgevaarlijk als je heil ziet in alternatieven in plaats van wat het narratief voorschrijft. Dit wordt al gauw als ondermijnend gezien. Je wordt dan in een hokje geplaatst en krijgt een vinkje achter je naam. De coronacrisis was hier een goed voorbeeld van. Ik vraag mij dan ook hardop af of die ‘staatsgeheimen’ een gevaar vormen voor bepaalde personen? Wiens belang wordt hier gediend?
Wetende dat er binnen de verschillende overheidsdiensten een klimaat van vriendjespolitiek heerst en men elkaar de handen boven het hoofd houdt waardoor de gerechtigheid soms ver te zoeken is, vraag ik mij af of deze politieambtenaren niet juist iets wilden aankaarten wat niet in de haak was en dit tegen het zere been was van bepaalde kopstukken. Ik hoop van harte dat hier duidelijkheid over wordt gegeven, want hoezeer ik een voorstander ben van integriteit en privacy, als burgers hebben wij recht op openheid van zaken.
Deze blog is geschreven als reactie op dit bericht: https://www.facebook.com/groups/bluetruth/permalink/996913684734284/
