Twee artikelen geschreven door Stanley Collette (zie ook de vorige artikelen: https://www.bluetruth.nl/gast-column/keuzes/):
Conformiteit en non-conformiteit
Links en rechts is niet meer van deze tijd. Conformiteit en non-conformiteit zijn beide gekozen levenshoudingen. Linkse conformisten zijn voornamelijk marxisten en bureaucraten, linkse non-conformisten neigen meer naar anarchie of een zachte vorm van kapitalisme. Waarin de rol van de overheid is beperkt tot het inperken van het roofkapitalisme. Zoals bijvoorbeeld in Scandinavië. Sociale conformiteit is gehoorzaamheid zonder redelijke basis, met zelfverloochening, kuddegedrag en blinde gehoorzaamheid als bijbehorende gedragspatronen.
Rechtse conformiteit uit zich vaak neo-liberalisme, corporatisme en neo-conservatisme. Hieruit komt het baantjescarousel voort, waarin het grootbedrijf monopolieposities koopt door carrièrepolitici te sponsoren middels lobbyen. Rechtse non-conformisten zijn voornamelijk klassiek liberaal of libertarisch, met individuele verantwoordelijkheid als uitgangspunt. Waarbij de rol van de overheid is beperkt tot de kerntaken, die je niet aan de vrije markt kunt overlaten. Omdat bij geprivatiseerde handhaving van de wet en veiligheid, de onpartijdigheid en onafhankelijkheid onmogelijk kan worden gegarandeerd. Vanwege de mogelijkheden om een verdienmodel te creëren voor partijdigheid en willekeur. Het monopolie op geweld en de scheiding der machten is noodzakelijk om het recht en de wet boven de macht te plaatsen. Omdat anders de macht van het kapitaal niet kan worden beteugeld door bevoegd gezag, omdat zonder deze monopolie een kapitalistische controlestaat ontstaat.
De ironie van dit verhaal is dat rechtse conformisten beter matchen met linkse conformisten, dan met rechtse non-conformisten. Linkse non-conformisten matchen eveneens beter met rechtse non-conformisten dan met linkse conformisten. Communisme en socialisme aan links koppelen of fascisme en nazisme aan rechts geeft een heel vertekend beeld. Al deze politieke stromingen kunnen worden toegeschreven aan conformiteit. Sterker nog, deze vormen van totalitaire overheidscontrole kunnen alleen worden gerealiseerd door sociale conformiteit. Als fascist of socialist ben je niet perse links of rechts, maar wel per definitie een conformist. Het enige verschil tussen non-conformisten op links en rechts is de opvatting over de begrenzing van het kapitalisme. Links geeft de voorkeur aan regelgeving en rechts houdt de overheid liever buiten de deur. Omdat overheidsinterventie mogelijkheden creëert om het speelveld ongelijk te trekken.
De vrije markt
Er bestaat niet zoiets als een ongereguleerde markt. De vrije markt heeft een heel sterk zelfregulerend vermogen, die alleen maar werkt bij een gelijk speelveld. Waarbij de reikwijdte van de overheid onvoldoende is om dit speelveld ongelijk te kunnen trekken, d.m.v lobbyen. Grote bedrijven kunnen bij een gelijk speelveld niet meer concurreren met het MKB. Omdat een grote hoeveelheid personeel overhead kosten met zich meebrengt, waardoor bij het MKB een groter deel van het personeel een functie uitoefent waarmee kapitaal wordt gegenereerd. Bij ieder bedrijf heeft een x percentage van het personeel een functie die wel noodzakelijk is, maar waarmee geen kapitaal wordt gegenereerd. Dat percentage is grotendeels afhankelijk van de hoeveelheid personeel. Dit ondermijnt de concurrentiepositie van het grootbedrijf en deze ontwikkeling is onvermijdelijk. Dit is de manier waarop de vrije markt de macht van het grootbedrijf beteugelt.
Big business and big government gaan hand in hand. Grote bedrijven hebben een grote overheid nodig om het speelveld ongelijk te trekken, door te lobbyen voor regelgeving die voor het MKB onevenredig nadelig is tov het grootbedrijf. De vrije markt zonder overheidsinterventie biedt geen ruimte voor megacorporaties, die een grotere economie vertegenwoordigen dan de meeste landen. Door het verlies van de concurrentiepositie en daarmee ook de levensvatbaarheid. Zonder bemoeienis van de overheid is het zelfregulerend vermogen van de vrije markt voldoende om te kunnen garanderen, dat de consument de afrekencultuur vormt voor het bedrijfsleven. Deze afrekencultuur is alleen maar mogelijk als de markt buiten de invloedssfeer van het bevoegd gezag ligt. De vrije markt straft slechte bedrijfsvoering namelijk onverbiddelijk af, zonder enige genade. In tegenstelling tot de overheid. De vrije markt doet niet aan bail outs. Als een bedrijf door slechte bedrijfsvoering haar concurrentiepositie verliest en daarmee de levensvatbaarheid, is het game over. Omdat bedrijven hun bestaan enkel kunnen rechtvaardigen met hun concurrentiepositie. Moreel verwerpelijke businessmodellen hebben als gevolg dat de consument niet wil worden geassocieerd met dergelijke bedrijven. De overheid bestraft dit met boetes of strafprocessen, waarbij de levensvatbaarheid behouden blijft. De vrije markt bestraft dit met een onvermijdelijk faillissement, omdat geen enkel bedrijf kan overleven zonder omzet te genereren. Binnen de vrije markt zijn bedrijven overgeleverd aan de grillen van de consument. En kunnen bedrijven alleen maar overleven als het businessmodel niet te ver afwijkt van de morele waarden van de consument. Individuele verantwoordelijkheid speelt hierbij een belangrijke rol.
Keuzebewustheid
Non-conformiteit is essentieel voor het ontwikkelen van een moreel kompas, die niet is onderworpen aan de waan van de dag. Non-conformiteit is in feite niets anders dan de afwezigheid van vaste keuze en gedragspatronen. Juist deze vaste keuze en gedragspatronen, maken het mogelijk om keuzes en gedrag te beïnvloeden van buitenaf. Omdat non-conformisten hun keuzes, gedragingen en politieke opvattingen baseren op beoordelingscriteria, die van toepassing zijn binnen de aanwezige omstandigheden. Zonder rekening te houden met de status quo of eventuele afkeuring vanuit de buitenwereld. En altijd verantwoordelijkheid zullen nemen voor de gevolgen van hun keuzes en gedrag.
Vrijheid is namelijk de bewuste keuze voor verantwoordelijkheid, om die vrijheid te kunnen dragen. Rechten die niet worden gedragen door verantwoordelijkheid zijn immers geen rechten, maar privileges. Het begrijpen van het logische verband tussen vrijheid en verantwoordelijkheid vereist keuzebewustheid. Keuzevrijheid en handelingsbekwaamheid zijn het logische gevolg van keuzebewustheid. Handelingsbekwaamheid komt voort uit begrip van het oorzakelijk verband tussen de gemaakte keuzes en gedrag en de gevolgen daarvan. Maar keuzebewustheid leidt er ook toe dat je in staat bent om de beschikbare keuzemogelijkheden te herkennen, met keuzevrijheid als gevolg. De basis voor vrijheid is niet het zelfbeschikkingsrecht, maar zelfcontrole. Zonder deze zelfcontrole kunnen anderen macht over je uitoefenen, waardoor je niet vrij bent. Dat vereist keuzebewustheid om te kunnen begrijpen dat zelfcontrole een keuzemogelijkheid is. Keuzevrijheid om deze keuzemogelijkheid te kunnen herkennen en handelingsbekwaamheid om deze keuzemogelijkheid te kunnen benutten. Keuzebewustheid is tevens de basis voor slagvaardigheid en vindingrijkheid. En hierop kunnen terugvallen is een gigantische krachtbron.
Omdat je hierdoor in staat bent om een positief rendement uit negativiteit te behalen. Waardoor verantwoordelijkheid nemen in de regel meer oplevert dan deze uit de weg gaan. Hierdoor levert de weg van de meeste weerstand een hoger rendement op dan de makkelijkste weg. Keuzebewustheid en situationeel bewustzijn zorgen ervoor dat vasthouden aan mentale discipline, principiële standvastigheid en oprechtheid meer voordelen oplevert dan deze los te laten. Het stelt je in staat om het maximale rendement op inspanning en karakter te behalen.
Negatieve keuze en gedragspatronen verander je niet met dwangmaatregelen of sancties. Anderen leren om rendement op karakter en verantwoordelijkheid te behalen daarentegen wel. Omdat de meeste mensen onbewust hun keuzes en gedrag baseren op een kosten/baten analyse. Daarom is het essentieel om keuzebewustheid te verspreiden, zodat dezelfde kosten/baten analyses andere resultaten opleveren. Denken in mogelijkheden in plaats van beperkingen.
Aangezien door decennia van sociale conditionering en sociale conformiteit het heel moeilijk is om deze keuzebewustheid te kunnen ontwikkelen, vanwege het verlies van controle over de functionaliteit van de mentale en cognitieve functies. Heb ik hier onderzoek naar gedaan en een aantal mogelijkheden ontdekt om deze ontwikkeling te vertalen naar kennisontwikkeling. Waarmee keuzebewustheid en situationeel bewustzijn kan worden verkregen, zonder de noodzaak voor pijnlijke zelf confrontaties en training van de mentale en cognitieve vaardigheden. Waardoor deze groei geen jaren, maar weken duurt. Ik noem dit de instant creation of genius. Simpelweg omdat er zoiets bestaat als een rendement op informatie overdracht en de verwerking van informatie en externe prikkels. Zodat je meer uit je waarnemingen haalt.
Controle over de functionaliteit van de mentale en cognitieve functies
Het is heel zinvol om na te denken over het rendement op fysieke, mentale en cognitieve inspanning. Onze mentale en cognitieve functies zijn in de basis gereedschap, met een aantal praktische functies en toepassingen.
Rekenvaardigheid, redeneren, vaststelling van feiten, verbanden leggen en definiëren zijn in feite toepassingsgebieden voor de mentale functies.
Sociale vaardigheden, verbale communicatie, coping vaardigheden, relativeren, emotionele huishouding en handelingsbekwaamheid zijn toepassingsgebieden voor de cognitieve functies.
Om de realiteit te ontkennen, moet men tegen zichzelf liegen. Deze vorm van zelfverloochening is de basis voor sociale conformiteit en daarmee wil men niet worden geconfronteerd. Dus houden ze zichzelf voor de gek en slaan bij iedere confrontatie hiermee wild om zich heen. Omdat de confrontatie met de eigen zelfverloochening nogal pijnlijk is. Omdat sociale conformiteit in zekere zin een vorm van vrijwillige onderwerping is aan een algemeen verwachtingspatroon, die gebaseerd is op de waan van de dag. Kuddegedrag en bevestigingsdrang zijn symptomen van zelfverloochening en zijn feitelijk een aan jezelf opgelegde inperking van de keuzevrijheid. Uit angst voor afkeuring van de maatschappij. Hierdoor leef je niet, maar word je in feite geleefd door de waan van de dag, want die bepaalt de maatschappelijke norm. Sociale conformiteit is het alternatief voor het dragen van de individuele verantwoordelijkheid voor je keuzes en dat vereist keuzebewustheid. Die tevens noodzakelijk is om te kunnen begrijpen dat vrijheid een keuze is, namelijk de keuze voor verantwoordelijkheid. En dat vrijheid en verantwoordelijkheid equivalent aan elkaar zijn.
Verantwoordelijkheid is de vrije keuze voor het dragen van de plichten, die noodzakelijk zijn voor het kunnen garanderen van de vrijheid, die je in staat stelt om die keuze te kunnen overwegen. Keuzebewustheid is noodzakelijk om de bewuste keuze voor verantwoordelijkheid te kunnen maken, omdat je daarvoor verband moet kunnen leggen tussen de keuzemogelijkheden en de mogelijke gevolgen daarvan. Zodat je vooraf de draagkracht van je verantwoordelijkheid kan bepalen. Aangezien je met keuzebewustheid ook bewust bent van de beschikbare keuzemogelijkheden binnen de aanwezig zijnde omstandigheden, is keuzevrijheid dus het logische gevolg van keuzebewustheid. Dit is hetzelfde logische verband als die tussen vrijheid en verantwoordelijkheid. Dat komt namelijk omdat individuele vrijheid het gevolg is van zelfcontrole. Omdat zonder de macht over jezelf anderen controle kunnen uitoefenen, over de gebieden buiten je controlebereik. En invloed kunnen uitoefenen op je keuzes, waar je geen enkele zeggenschap over hebt.
Van alle vaardigheden levert keuzebewustheid verreweg de meeste voordelen op. Omdat die tevens de basis vormt voor handelingsbekwaamheid dat veel meer is dan een juridische term, het bepaalt de reikwijdte voor vaardigheidsbeheersing. Het grootste voordeel hiervan is dat het rendement op educatieve inspanningen significant toeneemt, zodat de verwerking van informatie en prikkels een onevenredig grote ontwikkeling van kennis en inzicht oplevert. Omdat keuzebewustheid ook de slagvaardigheid vergroot, wordt de verwerkingscapaciteit van de mentale en cognitieve functies veel beter benut. Het probleem is namelijk niet het gebrek aan capaciteit, maar aan controle over de functionaliteit van de deze functies. Waardoor het rendement op het gebruik ervan heel laag is en informatie en externe prikkels een onevenredig groot beslag leggen op de verwerkingscapaciteit. Hierdoor wordt men dus slaaf van het eigen denken, vanwege het ontbreken van de vrije ruimte om te kunnen spelen met deze functies. Dit principe van het rendement op inspanning is ook van toepassing op de hoeveelheid kwaliteit die je uit het leven haalt.
Het probleem is dat de meerderheid van de mensen deze functies niet op functionele en doelmatige wijze gebruiken, waardoor het gebruik ervan onevenredig groot beslag legt op de verwerkingscapaciteit en energie kost. Omdat deze manier van gebruik resulteert in heel veel overbodige denkprocessen, zonder nettoopbrengst maar kosten wel energie en capaciteit. Bovendien is de blootstelling aan externe prikkels en informatie de laatste decennia gigantisch toegenomen. Hierdoor is de productiviteit van de mentale en cognitieve functies niet toereikend voor de verwerking van de input, met als gevolg zintuiglijke overbelasting.
Ik heb dit fenomeen uitvoerig onderzocht, omdat het onderliggende leed wat hiermee gepaard gaat resulteert in een onevenredig groot verlies aan kwaliteit van leven. En zonder kennis en begrip van gedragswetenschap is het leed dat men ervaart heel moeilijk te duiden. En binnen de GGZ hebben ze geen oplossing voor dit probleem en begrijpen ze ook niet wat de aard en toedracht hiervan is. Vrijheid is niet doen en laten wat je wilt, het is de bewuste keuze voor verantwoordelijkheid, om die vrijheid te kunnen dragen en garanderen. De bewuste keuze voor verantwoordelijkheid vereist keuzebewustheid, wat tevens de basis is voor keuzevrijheid, handelingsbekwaamheid en zelfcontrole. Je kunt onmogelijk vrij zijn zonder zelfcontrole, omdat anderen namelijk controle over je uit kunnen oefenen.
De oorzaak van zintuiglijke overbelasting is niet zoals ze zeggen op tv een informatie overload, maar het gebrek aan controle over de functionaliteit van de mentale en cognitieve functies. Mijn onderzoek heeft mij de kennis en inzicht opgeleverd voor die controle. Hierbij heb ik ook ontdekt hoe je een veel hoger rendement op je educatieve inspanning haalt. Het klinkt misschien heel raar, maar ik haal uit het lezen van hetzelfde wetenschappelijk artikel een grotere kennisontwikkeling dan de meeste anderen. Als gevolg van de grotere controle over de functionaliteit van de mentale en cognitieve functies.
Het verkrijgen van de volledige controle over de functionaliteit van de mentale en cognitieve functies is eerlijk gezegd een bijna onmogelijke opgave, omdat dit heel veel zelfonderzoek, kennis en begrip van gedragswetenschap en training van de vaardigheidsbeheersing over de mentale en cognitieve functies. Mede omdat hier geen aandacht aan besteed wordt in het onderwijs en educatieve programma’s. Maar hebben dit wel nodig. Controle over de functionaliteit van de hersenfuncties vereist een technisch inzicht. Dat betekent dus dat ik het verkregen technisch inzicht kan vertalen naar de kennis, waarmee dit technisch inzicht kan worden verkregen. Waardoor al die zelfonderzoek, studies en trainingen overbodig zijn, omdat dit technisch inzicht hetzelfde resultaat oplevert.
Maar vanwege het technisch inzicht die ik heb ontwikkeld, heb mogelijkheden gevonden om dit inzicht te vertalen naar de benodigde kennisontwikkeling, waaruit dit inzicht kan worden verkregen. In een vorm die overdraagbaar is op grote schaal en eenvoudig genoeg is om begrepen te worden, zonder kennis en begrip over gedragswetenschap. De moeilijkheid zit hem vooral in het ontwikkelen van de kennisoverdracht, die gegarandeerd het technische inzicht oplevert. Dit is trouwens wel veruit het leukste aan dit onderzoek. Dit stukje ontwikkeling is in feite meer spiritueel van aard, waardoor er nauwelijks aandacht aan wordt besteed, maar is wel essentieel. Klinische psychologie is geen gedragswetenschap maar pseudowetenschap, gefinancierd door de farmaceutische industrie om de afzetmarkt uit te breiden. Gedragswetenschap is in zekere zin de praktische toepassing van spiritualiteit.
De instituties geven als oplossing voor zintuiglijke overbelasting het beperken van de informatie flow. Terwijl bij controle over de functionaliteit van de hersenfuncties deze overbelasting niet meer mogelijk is, omdat het hogere rendement resulteert in een gigantische overcapaciteit. Waardoor er ruimte ontstaat om te spelen en experimenteren met de mentale en cognitieve functies en hierin zit een gigantisch potentieel voor persoonlijke ontwikkeling en groei.
Mijn doel is het vormgeven van een technische instructie, in de vorm van geschreven tekst of een video met ondertiteling, die na de verwerking door het brein gegarandeerd het technische inzicht over de functionaliteit van de mentale en cognitieve functies, voor dezelfde mate van controle over de functionaliteit hiervan die ik heb. Waarbij basisschool niveau voldoende is om te kunnen begrijpen. Zodat men zover boven zichzelf uitstijgt, dat de buitenwereld ze onmogelijk weer omlaag kan trappen. Dit is zegmaar het kroonjuweel van mijn levenswerk, ik noem het the instant creation of genius. Ik vind namelijk dat iedereen hier recht op heeft.
https://www.facebook.com/photo/?fbid=1037101908480561
https://x.com/BlueTruthNL/status/1899168348220330342
https://t.me/BlueTruthKanaal/1075